Het is altijd zo geweest dat een grote economische verandering veel opportuniteiten creëert voor gebakken lucht in het financieel systeem. Dat is misschien onvermijdelijk maar ontslaat niemand van het opbrengen van kritische zin.

De financiële markten vormen een fascinerende cocktail van kuddegedrag en eigenzinnige inschattingen. Centraal in de financiële theorie staat de efficiënte-markthypothese, die stelt dat in de prijs van aandelen alle publieke informatie en toekomstverwachtingen verwerkt zitten. ...

We zijn het niet meer gewoon. Deze week was er drama in de Belgische politiek maar deze keer ging het niet over een uitspraak in een TV-programma. Deze keer geen ophef over een futiel dingetje opgeklopt door cijferonkundige spindokters maar over de openbare financiën van dit land. ...

De toestand van de openbare financiën heeft nog eens de praatprogramma’s op televisie bereikt. De begroting is het cruciale moment waar het parlement de controle op de uitvoerende macht uitoefent. Het is al jaren zo dat er nauwelijks ernstige aandacht voor is.

Veel systemen worden gekenmerkt door een lange periode van stilstand, onderbroken door plotse verschuivingen die leiden tot radicale verandering. Het is een van de verklaringen waarom voorspellingen vaak de mist in gaan en hangt samen met menselijke overmoed.

In de eerste zes maanden na de Russische inval in Oekraïne heeft Rusland 158 miljard euro verdiend met de export van fossiele brandstoffen, zoals steenkool, olie en gas. De Europese Unie importeerde daar zo'n 54 procent van, goed voor zowat 85 miljard euro[1].

In het boek ‘Roekeloos’ uit 2014 toonde ik aan hoe groepsdenken bijgedragen had tot de onevenwichten die financiële instellingen fataal werden. Dat bracht ook de eurozone jarenlang in crisismodus.

De coronacrisis heeft ons enorm veel getoond over hoe mensen omgaan met risico. Dat laatste is één van de meest complexe zaken in de moderne maatschappij. We kunnen proberen de objectieve hoeveelheid risico in de maatschappij en de houding van mensen tegenover risico te onderscheiden. ...

Hier zitten we dan. Een inflatie rond de 10% op jaarbasis, een van de hoogste begrotingstekorten van de eurozone, onze staatsschuld torenhoog en geen hervormingsbereidheid inzake pensioenen. Dat niemand beweert dat we deze situatie niet konden voorzien.