De coronacrisis heeft in dit land al veel opmerkelijke discussies opgeleverd, niet in het minst over hoe besluitvorming tot stand komt. In maart 2020 spraken velen grote hoop uit over hoe in ons beleid de rol van expertise eindelijk zou groeien.

De regering is trots op haar verwezenlijkingen tot nu toe. Zo heeft ze een tax shift beslist en een aanpassing van de vennootschapsbelasting. We kunnen stellen dat ze enkele van de juiste problemen probeert aan te pakken.

Wilt u toetsen of uw gesprekspartner genoeg weet van monetaire kwesties? Vraag dan naar het verschil tussen budgettaire en monetaire dominantie. Het onderscheid bepaalt vaak de positie die men finaal inneemt in financieel-economische aangelegenheden.

Merkt u het ook? Alle debatten gaan tegenwoordig over wat de overheid meer moet doen, met een ergerlijke focus op de vraagzijde van de economie. De overheid moet meer uitgeven, centrale banken moeten de vraag aanzwengelen door het soepel monetair beleid nog langer te rekken.

De COP-top en de discussies in de rand ervan tonen niet alleen dat er langzaamaan meer draagvlak voor de klimaatproblematiek tot stand komt, maar nog veel meer dat de molens van het klimaatbeleid bijzonder traag draaien.

De bevolking klaagde de voorbije 20 jaar geregeld steen en been over de inflatie. Bij de invoering van de euro was de ‘gevoelsinflatie’ hoog. Net zoals weerkundigen het over de ‘gevoelstemperatuur’ hebben, spreken economen sindsdien geregeld over de gevoelsinflatie.