Ondanks de urgentie om vandaag voor stabiliteit te zorgen, is het hoegenaamd niet wenselijk dat de overheid eeuwig aanwezig blijft in onze financiële instellingen.
Via deposito’s financiert een bank zich tegen een vaste rente en is haar winst potentieel onbegrensd wat een enorme prikkel om risico’s te nemen vormt.
Door het nalaten van het opsparen van de marges toen het goed ging zal de gemiddelde werknemer 3700 euro extra moeten ophoesten, laat staan dat we ruimte hebben om de economie significant te stimuleren.
Al de verkiezingsbelofte waren dan ook van meet af aan onrealistisch. Met de financiële crisis heeft men dan ook het ideale excuus om naar goede gewoonte over te gaan tot de orde van de dag en de beloften te laten voor wat ze zijn.
Voor wetenschappers is het vitaal te publiceren. Met het groeiende aantal wetenschappers, zijn publicaties en publicatiefora dan ook fors aan het toenemen.
Grondige bezinning over hoe we omgaan met het belangrijkste moment in het parlementaire jaar, namelijk het stemmen over de overheidsbegroting is aan de orde. Onze begrotingsopstellers leiden aan een kastelencomplex.
Het bankkanaal dat toelaat met een beperkte hoeveelheid basisgeld de economie op een hoger niveau te brengen via de hefboom van het krediet, vereist bijna per definitie dat in tijden van wantrouwen – zoals recent op de interbankenmarkt – het de taak is van de centrale bank is om liquidi...
De banken zullen terug op mensenmaat moeten geschoeid worden, iets wat grotendeels verdwenen was in het Amerikaanse model van het moderne bankwezen. Dit zal ook implicaties inhouden voor de verloning in het bankstelsel.