De creatieve krachten werden in Griekenland te veel gebundeld in een concurrentie voor overheidsmiddelen in plaats van voor waardescheppende initiatieven.

Marc De Vos ziet maar één oplossing voor de fraude met maaltijdcheques: de cheques afschaffen. Alle nepstatuten zorgen voor nodeloze complexiteit. We kunnen ze best vervangen door een algemene lastenverlaging. Dat zal ook zorgen voor economische vooruitgang.

Marc De Vos ziet overal het schuldentijdperk aanbreken. Onze welstand en welvaart steunen deels op illusie of op roofbouw, ten koste van de volgende generatie. We gaan de komende jaren moeten verarmen, opdat we daarna opnieuw zouden kunnen verrijken.

Marc De Vos ontwaart een patroon achter de eurocrisis: Europese hybris tegenover nationale realiteiten. De lidstaten hebben er een gewoonte van gemaakt om de Europese Unie te verplichten te lopen, terwijl ze zelf maar bereid zijn tot wandelen.

Marc De Vos stelt dat er maar drie manieren zijn om de rekening van de eurocrisis te vereffenen. De weg van de minste pijn is de sluipende solidarisering onder de Europese belastingbetaler. België zal mee het gelag moeten betalen.

Ivan Van de Cloot stelt dat we inzake de Europese schuldcrisis enkel tot een rationele analyse van de Europese situatie komen als we erkennen dat de verantwoordelijkheid verspreid is over de Griekse overheid, de Europese bewindslui en de private risiconemers.

Marc De Vos onderstreept de steeds dalende standaarden in het universitair onderwijs. Hij waarschuwt voor een neerwaartse spiraal van diplomatosis, waarbij steeds meer studenten steeds meer diploma’s hebben die steeds minder betekenen.

Etienne de Callataÿ analyseert het opsplitsen van de kinderbijslag zoals voorgesteld in de nota van Di Rupo. Uit dit voorstel komen twee belangrijke en uitstekende ideeën naar voren. Het eerste idee is de weigering om in Brussel subnationaliteiten te creëren. Het tweede idee is responsa...