Mocht Jean de la Fontaine nog leven, dan schreef hij over België een fabel van de zombie en de struisvogel. De zombie is al lang dood maar denkt nog te toch leven. De struisvogel steekt de kop in het zand en vergeet de wereld.

Ons land heeft niet zo’n goede track record in het gebruiken van expertise in het beleid. In verkiezingen durven partijen fiscaliteit te gebruiken als beloftes om hun achterban te belonen eerder dan het algemeen belang te dienen.

Toen het financiële kapitalisme een dikke tien jaren geleden implodeerde, voorspelden velen de terugkeer van politiek links. De breed gedragen consensus voor marktwerking lag aan diggelen. Uit de as van het zogenaamde neoliberalisme zou een nieuw links verhaal herrijzen.

Het Wereld Economisch Forum is een hoogmis psychotherapie voor de internationale bedrijfselite. Ieder jaar wordt diep gereflecteerd over de staat der mensheid. Dit jaar willen de zakenlui zich uiten als ‘stakeholders voor cohesie en duurzaamheid’.

Een verblijf in de Verenigde Staten is een politiek en sociologisch experiment. Amerika is nog altijd het land waar de energie van verse en ambitieuze immigratie in de lucht hangt. Waar de winkels open zijn van 8 uur ’s morgens tot 10 uur ’s avonds, elke dag van de week.

Het Vlaams Bestuursdecreet laat sinds vorig jaar toe dat de Vlaamse regering overnames door buitenlandse investeerders blokkeert “indien er strategische veiligheidsbelangen in het geding zijn”. Hoera!

Eind deze maand verlaat het Verenigd Koninkrijk de Europese Unie. Brexit begon als een freak referendum, de laatste ademtocht van generaties met fantoompijn voor het Britse Rijk.

Het is tijd om de noodtoestand uit te roepen over de federale politieke situatie in België. Als goed bestuur dezelfde aandacht zou krijgen als het klimaat dan liepen elke dag de straten vol en de media over van boosheid en urgentie.