De energietransitie is geen beleggingsproduct

Niet de digitale meter maar verwarring over de rol van de overheid in het energie- en klimaatbeleid ligt aan de basis van het zonnepanelendebacle. Mede door de liberalisering van de energiemarkten beperkte het klimaatbeleid zich in enkele sectoren – zonnepanelen, elektrische voertuigen, energetische renovatieprojecten, … - tot het loslaten van financiële incentives in de markt. Door deze framing werd de energietransitie deels gereduceerd tot een attractief beleggingsproduct voor hogere inkomens. Het private rendement voor de hoge inkomens leidt wel tot een hoge subsidiefactuur die gesocialiseerd wordt. Tegelijkertijd wordt een deel van de voorheen collectieve energie-infrastructuur op een inefficiënte manier geïndividualiseerd. Hierdoor stijgt de ongelijkheid terwijl de energietransitie vooral een sociaal en inclusief project zou moeten zijn. Het herbekijken van de betere balans tussen regulering en een zachte bijsturing van de marktkrachten via incentives dringt zich op