De vraag die de burger wel eens besluipt is of verkozenen door het volk wel voldoende aandacht hebben voor grotere uitdagingen die ons op de langere termijn bedreigen. Er bestaat genoeg academisch onderzoek dat aantoont dat slechts weinig landen hiertoe goed uitgerust zijn.

Donald Trump heeft de Republikeinse nominatie voor het presidentschap definitief op zak. Als je die mogelijkheid eerder opperde, werd je uitgelachen. Zoals ook met de brexit. En dan gaan alle angstregisters open.

In 1990 kende de economie van Canada een zware recessie met een periode van zwakke productiviteitsgroei en uit de hand gelopen loonstijgingen. Het bruto binnenlands product (bbp) daalde met 3 procent en de werkgelegenheid werd zo zwaar getroffen dat ze pas zeven jaar later begon te hers...

Mei leverde ons zowel een debat over de "failed state" op als een stakingsgolf. Als je met mensen op het terrein praat, merk je een erg grote scepscis: kan de regering wel  wezenlijke hervormingen realiseren? De geloofwaardigheid van de politiek gaat al vele jaren achteruit.

Na veelvuldig uitstel heeft de Vlaamse regering eindelijk de knoop van de kinderbijslag doorgehakt. Toch is dit niet het einde, maar een opwarmer om breed ouders te ondersteunen en kinderen kansen te bieden.

Ons land is een kibbelende flagellant. Het blinkt uit in zelfkastijding met wederzijdse verwijten. Problemen verzanden en worden ziektes, ziektes woekeren en worden verval. De journalistieke hyperbool van een 'failed state' werd licht overgenomen.

De lessen